Milia

In de winter vormt een riviertje een natuurlijke grens tussen de twee hellingen die ieder uit een eigen grondsoort bestaan. De ene helling bestaat uit een leisteen achtige bodem die wordt opgeluisterd door kastanje bomen, platanen, eikenbomen en kegel-dragende bomen, terwijl de andere helling van kalksteen gastheer is voor aromatische kruiden, diverse bloem-dragende struiken, olijfbomen, peer en wildbirne en johannesbroodbomen en indrukwekkende rotsen.
Daardoor biedt Milia zo'n grote verscheidenheid aan flora.

Als u geluk heeft kunt u de zeldzame gier Gypaetus Barbatus op de thermiek zien cirkelen. Deze bot-etende Lammergier of "kokkalas” laat vanaf grote hoogte grote botten van kadavers op de rotsen kapot vallen. Met zijn grote beek kan de gier botten met een lengte van 18 cm in één keer doorslikken.

Milia won de eerste prijs in een internationale wedstrijd voor ecotoerisme in 2003 met 54 genomineerden.